گل ماهور

گل ماهور یا خرگوشک گیاهی است که به خاطر شباهت زیاد برگهایش به گوش خرگوش به آن داده شده است در دوران بقراط حکیم گل ماهور را به خاطر خواص درمانی اش میشناختند و برای دردهای دستگاه تنفسی از آن بهره میبردند در ادیسه اثر هومر ، "اولیس " برای آنکه فریب افسون " سیروس " را نخورد با استفاده از این گیاه خود را محفوظ میداشته است و گفته میشود در قرون وسطی گدایان به خاطر جلب ترحم مردم نیکوکار تن خود را نوعی آلاله می مالیدند تا زخمهای چرکینی پدید آید سپس با مالیدن ضماد برگ گل ماهور روی زخم ، آن را مداوا میکردند زیرا تاثیرش روی دملها و زخمها غیر قابل تردید است

شرح گیاه گل ماهور

گیاهی است علفی، چند ساله ، پوشیده از کرکهای پنبه ای و دارای ساقه ضخیم به ارتفاع 3/0 تا 2 متر برگهای قاعده ساقه گیاه عموماً بزرگ بیضوی نوک تیز بادمبرگ دراز ولی برگهای طول ساقه مخصوصاً در قسمت های فوقانی ، عاری از دمبرگ و در محل اتصال به ساقه، دارای بال مشخص در طول میان کره است ساقه زایای گیاه در قسمتهای انتهایی نیز منتهی به گل آذین درازی می شود که در طول آن گلهای فراوانی به رنگ زرد روشن ، به پهنای متوسط 2 سانتی متر مجتمع می گردد. درون جام گل ، 5 پرچم به نحوی جای
گرفته است که 2 تای قدامی آنها دارای میله دراز به وضع مایل ولی 3 تای دیگر بطور محسوس دارای میله کوتاه و پوشیده از کرکهای فشرده می باشد

نیاز اکولوژیکی گل ماهور

اکثر گونه های جنس ور باسکوم در طول رویش به مناطق آفتابی و خاکهای سبک شنی نیاز دارند. خاکهای

رسی و متراکم برای رویش این گیاهان مناسب نیست. این گیاهان در برابر سرما مقاوم هستند بطوریکه

برگهای طوقه ای قادر به تحمل درجه حرارتهای زیر صفر هستند. بذرها در دمای 8 تا 10 درجه سانتی گراد

بخوبی جوانه می زنند و برای رویش به مقادیر مناسبی رطوبت نیاز دارند.

آماده سازی خاک

در اواخر زمستان زمین را تسطح و بستر خاک را برای کشت گیاه آماده می کنند