انواع گل های آپارتمانی نگهداری آن

 آلودگی هوا  همان طور که بر روی تنفس ( اکسیژن رسانی) و جریان خون، قلب، مغز و ... اثر می گذارد، روان انسان را نیز درگیر می کند. در این زمینه تحقیقاتی نیز به عمل آمده که نتایج آن را در برخی از روزنامه ها و مجلات تحت عنوان « افسردگی همه گیر» مطالعه کرده ایم. انسان موجودی طبیعت گراست و می تواند با محیط، مبادله انرژی داشته باشد؛ بنابراین هر قدر محیط سالم تر، زیباتر و آرام تر باشد این تبادل به نحو مفیدتری صورت خواهد گرفت.

رنگ سبز، رنگ بودن، گرمی، آرامش، مهربانی و دعوت کننده است. رنگی که خداوند با طیف بسیار گسترده ای آن را در جای جای طبیعت گسترده است و این گستره زیبایی، پیام آور آرامش و سلامتی است. افسوس که ماشینیزم، بهره وری انسان را از این نعمت محدود ساخته است. اما با این محدودیت و آلودگی رو به افزایش چه باید کرد؟ آیا گل ها و گیاهان آپارتمانی می توانند جایگزینی مناسبی برای این نعمت باشند؟ و ما انسان ها چگونه می توانیم از وجود این گیاهان برای تقویت روح و روان خود استفاده کنیم؟

« در آپارتمان های امروزی به علت نبود نور و انرژی کافی، گیاهان دست ساز و بی جان جای گیاهان طبیعی را گرفته اند که نه آب می خواهد، نه کود و نور؛ و به راحتی قابل شستشو است. برقراری ارتباط با چنین وسایل بی جان به مراتب سخت تر از جانداران سبز و با نشاط است. لطافت و سرزندگی یک گیاه زنده و جاندار به راحتی می تواند ما را به سوی خود دعوت کند و اگر ما راه های کسب انرژی را بیاموزیم و بتوانیم با دنیای درون خود ارتباط برقرار کنیم، به راحتی پاسخگوی این دعوت خواهیم بود. ما می توانیم با گیاهان صحبت کنیم، درددل کنیم و به زبان دیگر همنشینی داشته باشیم. وقتی در فضای کوچک آپارتمان خود پنجره را به هوای چند گلدان باز می کنیم، خودمان هم کمی هوای تازه استنشاق می کنیم ( البته اگر مه و دود نباشد).

ریزش برگ های کهنه و قدیمی و رویش مجدد برگ های نو الگویی است برای بازسازی، تلاش و سازندگی ما که همنشین این موجودات با طراوت و سرشار از زندگی هستیم. اگر گلدانی در منزل دارید حتماً این کلمات برایتان معنادارتر خواهد بود زیرا مأنوس شدن با این مخلوقات زیبای بی کلام، بسیار لذت بخش خواهد بود. به طوری که اگر آفتی به خاک یا برگ های گیاهتان بیفتد ناراحت می شوید و درصدد رفع آن برمی آیید، به مغازه های مختلف سر می زنید تا چاره ای بیابید و وقتی که گل و گیاهتان را مجدداً سرحال می بینید، گویی دوباره انرژی گرفته اید و خوشحال می شوید. این همان احساسی است که مزرعه داران، کشاورزان و کسانی که در دل طبیعت زندگی می کنند، بارها و بارها تجربه کرده اند؛ ولی با مقیاسی کوچک تر و شهری. وقتی نمی توانیم گلستان داشته باشیم، چرا خود را از گل محروم نماییم؟

با کمک تکنیک های گوناگون، با چگونگی ارتباط با دنیای درون خود – که هنوز متداول نشده– آشنا شوید تا نیازهای ناشناخته درون خود را ملموس، و از سطح ناهوشیار به سطح هوشیار خود منتقل سازید. در این صورت است که می توانید با دنیای گیاهان رابطه برقرار کنید. زیرا آن هنگام است که زبان سکوت را فرا گرفته اید

 

شرایط نگهداری بعضی از گیاهان آپارتمانی

 فیکوس ، بنجامین ، آگلونما ، دراسنا، دیفن باخیا ، اسپاتی فیلم، تپوس، برگ انجیری ، فیلودندرون ، گوش گرگی یا سینگونیوم، سانسوریا و فیکوس الاستیکا ( فیلتوس) نام چند گیاه آپارتمانی است

فیکوس بنجامین

شامل انواعی مانند بنجامین سبز، ابلق، سیلور، زعفرانی، آمستر، شیدا، پرتقالی و مینیاتوری است. این گیاه به مکانی پر نور نیاز دارد که بهترین محل برای آن پنجره های جنوبی و نور غیر مستقیم از پشت پرده است. آبیاری این گیاه در تابستان باید هفته ای دوبار و در زمستان هفته ای یک بار باشد. بنجامین در تابستان، یک روز در میان احتیاج به اسپری آب روی برگ هایش دارد تا رطوبت نسبی اش تأمین شود

گیاه بنجامین  

در چندین نو ع وجود دارد به شرح ذیل

 بنجامین ابلق که رنگ برگ به صورت سفید وسبز میباشد

بنجامین سیلور سطح برگ مانند ابلق است با رنگ تیره تر

 بنجامین بلاک یا سیاه که رنگ برگ سبز تیره است

بنجامین سبز که سطخ برگ کاملا سبز روشن است

نجامین به دوصورت پیوندی و قلمه ای قابل تکثیر است که نوع قلمه ای از لحاظ قد کوچکتر از پیوندی میباشد

 

گیاه آگلونما

آگلونما گیاهی بوته ای است. بهترین شرایط نوری برای این گیاه، پشت پنجره های شمالی و مکان های کم نور است. برای تأمین رطوبت نسبیِ، این گیاه در تابستان باید هر روز اسپری آب شود و در زمستان هر دو روز یک بار. اما دراسنا که شامل دراسنای بلالی سبز، در اسنای بلالی ابلق، دراسنای پرچمی و دراسنای قرمز است، باید پشت پنجره های جنوبی گذاشته شود تا از نور غیرمستقیم استفاده کند. این گیاه باید در تابستان هفته ای دو بار آبیاری شود. اما فاصله بین دو آبیاری با توجه به شرایط دمایی باید به گونه ای تنظیم شود که سطح خاک گلدان خشک باشد.

دیفن باخیا یا سُم برگ از نظر شرایط نوری همانند دراسنا است، اما آبیاری آن در تابستان هر چهار روز یک بار و در زمستان هر ده روز یک بار کفایت می کند و رطوبت نسبی این گیاه در تابستان باید یک روز در میان از طریق اسپری روی برگ ها تأمین شود.

پتوس یکی دیگر از گیاهان آپارتمانی است که شامل دو نوع سبز و ابلق است. این گیاه به نور حساسیت زیادی نشان می دهد و حتی در محیط هایی با نور کم می تواند به رشد خود ادامه دهد. آبیاری پتوس در تابستان هفته ای دوبار و در زمستان هر ده روز یک بار کفایت می کند اما به جهت حفظ طراوات و شادابی برگ ها باید هر روز اسپری آب کم املاح انجام شود.

اما نگهداری گیاهان آپارتمانی، مشکلاتی را هم با خود به همراه دارد

دو مشکل عمده ای که اکثر گیاهان آپارتمانی در تهران با آن مواجه هستند یکی وجود توده های متحرک سفید رنگ با پوشش آردی به نام شپشک آردآلود است. این حشره از شیره پرورده گیاه تغذیه کرده و باعث افت گیاه می شود. شیوه مبارزه با این حشره، استفاده از سموم تماسی مانند مالاتیوم، دیازنیون، گوزاتیون به صورت وتاول(پودر) به نسبت به یک قاشق مرباخوری ( دو سی سی در یک لیتر آب به اضافه پنج تا شش قطره مایع ظرفشویی ) است که باید روی سطح برگ ها و پشت آنها اسپری شود و در صورتی که مؤثر واقع نشود باید دو هفته بعد تکرار شود. اما نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که با عنایت به این که این حشرات از شیره گیاهی تغذیه می کنند، می توان از سموم سیستمیک نیز جهت مبارزه استفاده کرد.

دومین مشکل، وجود کرم خاکی یا خرخاکی داخل خاک گلدان هاست که این امر با توجه به وجود این گیاهان در داخل آپارتمان باعث کثیفی محل سکونت و بد منظر شدن اطراف گیاه می شود. روش مبارزه با این مشکل استفاده از سموم سوین یا لیندین ( وتاول پودری) به نسبت یک قاشق مرباخوری در یک لیتر آب است. این آب باید به عنوان آب آبیاری روی سطح خاک استفاده شود.

بدون تردید رعایت نکات علمی برای نگهداری از گیاهان آپارتمانی و فراهم کردن شرایط مناسب زیستی برای این گیاهان، تأثیر به سزایی در رشد، پرورش، سبزی و طراوت آنها دارد، اما نباید این نکته را فراموش کرد که گیاهان همانند ما انسان ها دارای احساسات و عواطف هستند و احساس ما را نسبت به خودشان به خوبی درک می کنند. اگر ما یاد بگیریم که جمله های تأکیدی مثبت را برای خود نهادینه کنیم ، بهتر می توانیم این نعمت های الهی را باور کرده، با آنها ارتباط برقرار کنیم و بهره وری مثبت داشته باشیم.

بیایید احساسات خود را به آزمون بگذاریم، امتحان کنیم و نتیجه اش را ببینیم. به طبیعت روی آوریم. اگر نمی توانیم باغ و باغچه داشته باشیم، سبزی هر چند کوچک را در گلدان های گلی به خانه هایمان دعوت کنیم. به امید روزی که لطافت این سبزی روح و روان ما را فراگیرد

 

مراقبت از گیاهان آپارتمانی – فیکوس

فیکوس (FICUS ELASTICA )

RUBBER TREE

RUBBER PLANT

INDIA RUBBER PLANT

گیاهی است از خانواده موراسه که در اصل زادگاهش هند و مالزی است و یکی از قدیمی ترین گیاهانی است که در منزل نگهداری می شود. برگ ها ، ساقه ها وحتی چوب این گیاه در صورت شکستن از خود ماده چسبناکی خارج می کند که می توان از آن لاستیک تهیه کرد. بعضی از افراد در صورت تماس این ماده با پوست بدنشان نسبت به آن حساسیت نشان می دهند.

در هوای آزاد ارتفاع آن به بیش از 25  متر می رسد و در شرایط عادی دایماً رو به گسترش و بزرگ شدن است و حتی ریشه های هوایی می دهد که خود به صورت تنه های مضاعف گیاه درمی آید. چون نور آفتاب قادر به نفوذ درخاک زیر این گیاه نیست، رشد هر گیاه دیگری در زیر سایه آن ناممکن است. با این همه فیکوس جزو محبوب ترین گیاهان خانگی است.

این گیاه جواب خوبی به شرایط آپارتمان می دهد. معمولاًً گیاهان کوچک و جوان به سرعت و به آسانی با محیط خانه شما خو می گیرند، اما گیاهان بزرگتر ابتدا اندکی افت می کنند و برگ هایشان می ریزد یا قهوه ای می شود

برگ ها پهن و براق و چرمی با نوک تیز و به صورت متناوب در طول ساقه می روید. با ریزش برگ های پیر در قاعده، ساقه گیاه حالت بد منظر به خود می گیرد که در این حالت می توان آن را از نزدیکی سطح خاک قطع کرد تا گیاه جوان گردد

نیازها

نور :اگرچه گیاه در سایه هم می تواند خود را زنده نگهدارد ولی رشد آن مطلوب نیست. گیاه به نور کامل نیاز دارد اما باید آن را از نور مستقیم آفتاب در امان نگهدارید. در زمستان نیز باید آن را از سرما حفظ کرد

آبیاری : اجازه دهید سطح خاک در بین دو آبیاری خشک شود. آب زیاد از حد، به گیاه آسیب می رساند. این گیاه نسبت به خشکی مقاوم است . در تابستان هفته ای دو بار و در زمستان هفته ای یک بار آبیاری کافی است

خاک: بهترین خاک، خاک لوم است مخلوطی از برگ پوسیده و کود حیوانی و خاک رس(خاک باغچه

تکثیر : گرفتن قلمه حداقل با یک برگ در بهار و ریشه دار کردن آنها در درجه حرارت 24 تا 27 درجه سانتیگراد؛ البته در بهار معمولاً همه قلمه ها ریشه می دهد

نکته گیاه پزشکی : گلدان گیاه مریض را هرگز عوض نکنید چون باعث از بین رفتن گیاه می شود

 

دیفن باخیا

(DIEFFENBACHIA AMOENA)

 

گیاهی است با برگ های زیبا از خانواده آراسه ARACEAE که در اکثر آپارتمان ها وجود دارد که گاهی در صورت بالا بودن سن گیاه و مهیا بودن شرایط ، گل می دهد که البته خیلی کم دیده می شود (طول گل آن به 13 سانتیمتر می رسد ولی چندان مشخص نیست)؛

این گیاه که بومی آمریکای جنوبی و مرکزی است چندین نوع دارد؛ گیاهی مقاوم است و به دلیل سادگی نگهداری در اکثر آپارتمان ها دیده می شود .

طول برگ های شکننده این گیاه ممکن است تا 47 سانت نیز برسد و پهنای برگ ها نیز به نصف این مقدار افزایش می یابد.

 

نیازها

 

نور:

نور غیرمستقیم بهترین نور برای گیاه است و نسبت به نور مستقیم آفتاب حساس است و آسیب می بیند. در صورت کمبودِ نور، گیاه علفی و ساقه هایش دراز می شود.

معمولاً در نور معمولی ساختمان خوب رشد می کند و به هر نوری به جز تابش مستقیم سازگار است.

گیاه را هر چند وقت یک بار بچرخانید تا برگ ها به یک طرف منحرف نشود .

 

دما :

بهترین درجه حرارت برای آن بین 13 تا 18 درجه است و معمولاً فقط در فصل زمستان باید در اتاق نگهداری شود و در بقیه فصول می تواند دمای محیط را تحمل کند؛ البته نسبت به سرمای بیش از اندازه حساس است .

 

آبیاری :

در تابستان هفته ای 2 تا 3 بار کافی است و در زمستان هفته ای یک بار. این گیاه نسبت به خشکی مقاومتر است تا آبیاری بیش از اندازه، پس اجازه دهید بین دو آبیاری سطح خاک گلدان خشک شود .

در بیشتر منازل به دلیل آبیاری بیش از اندازه گیاه پوسیده می شود و از بین می رود.

 

خاک

این گیاه به زهکشی خوبی نیاز دارد بنابراین خاک برگ برای این گیاه مناسب است (مخلوط یک قسمت خاک رس و یک قسمت کود حیوانی و دو قسمت برگ ). زیاد بودن کود حیوانی باعث پوسیدگی آن می شود.

 

تکثیر

جدا کردن «پاجوش» های ریشه دار و کاشتن آنها، یا قلمه زدن ساقه ی برگ دار و بدون برگ؛ بدین ترتیب که ساقه های برگدار را پس از جدا کردن از گیاه، چند ساعت تا یک روز در هوای آزاد بگذارید تا محل های برش خشک شود و سپس یا در یک ظرف آب قرار دهید تا ریشه دهد و سپس کاشته شود، یا قلمه ها را در ماسه بکارید و از قلمه های بدون برگ و دارای حداقل یک جوانه به اندازه 5 سانتیمتر ببرید و بعداز دو روز قرار دادن در هوای آزاد، به صورت افقی، طوری که جوانه به سمت سطح خاک باشد بکارید تا پس از ریشه دار شدن آنها را در گلدان های جداگانه کشت کنید .

 

نکته

قرار دادن چند قرص ضد بارداری در خاک گلدان یا حل کردن آن در آب و آبیاری گیاه باعث افزایش رویش پا جوش ها می شود که تکثیر آنها خیلی راحت تر است.

همیشه گیاهان خود را با کودهای مایع موجود در بازار آبیاری کنید. هر 15 روز یک بار کود مایع را به نسبت مشخصی که از طرف تولید کننده معین می شود در آب حل نمایید و گیاه را با آن آبیاری کنید.

 

احتیاط

این گیاه مانند برگ انجیری بسیار سمی است و باید از دسترس نوزادان و کودکان نوپا که احتمال می دهید برگ های آن را به دهان بگذارند، دور نگهداشته شود (در صورت بلعیده شدن، به دهان و زبان آسیب می رساند و شخص قادر به تکلم نیست).

 

نخل مرداب

نخل مرداب یا پنجه كلاغی CYPERUS

سیپروس از گیاهان خانواده سیپراسه CYPERACEAE و زادگاه اصلی آن باتلاق های جزیره ی ماداگاسکار و جزیره موریس است. نخل مرداب گیاهی است زیبا که نگهداری و تکثیر آن ساده است و برای افراد تازه کار توصیه می شود.

مشخصات ظاهری :

گیاه پایای همیشه سبز با بلندی 30 تا 90 سانتیمتر که در محیط مناسب، ارتفاع آن به 150 سانتیمترهم می رسد.

ویژگی ها

ساقه های سبز رنگ عمودی افراشته این گیاه به جز در رأس بدون برگ هستند كه در رأس نیز دایره ای از برگچه های سبز علفی به صورت شعاعی مثل قاب یك چتر بیرون می زنند. علاوه بر این در تابستان گل ها نیز به صورت شعاعی در رأس بیرون می زنند ولی این گل ها كوچك و قهوه ای رنگند.

دما

در زمستان نبایستی در دمای کمتر از ده درجه نگهداری شود. در فصل سرما در خزان گیاه جای نگرانی نیست چون با گرم شدن هوا مجدداً شروع به رشد می کند. بهتر است در زمستان تمام ساقه ها را از سطح خاک حذف نمود تا در بهار دوباره سبز شود و چهره زیباتری به گیاه بدهد.

نور: این گیاه باید در آفتاب نگهداری شود به شرط آنكه ریشه ها دایم خیس باشند؛ البته در نیم سایه نیم آفتاب یا در سایه ای که نور دار باشد هم می ماند.

آبیاری:در بهار و تابستان هر روز گیاه را آبیاری می کنند و در زمستان و پائیز آبیاری کم شده و کود را قطع می کنند. در فصل گرما به آب زیادی احتیاج دارد و سعی کنید گلدان زهکش چندانی نداشته باشد تا محیط تقریباً باتلاقی برای گیاه ایجاد شود. بنابراین بهتر است گلدان را در زیر گلدانی قرار دهید و در زیرگلدانی همیشه مقداری آب موجود باشد.

رطوبت هوا: سطح برگ ها را دو روز در هفته غبار پاشی نمائید.

موارد استفاده: شكل و كیفیت متمایز این گیاه، كنتراست خوبی با نمونه های بوته ای گسترده ایجاد می كند. یك حوضچه نیم بشكه ای با نیلوفرهای آبی سفید پا كوتاه و گل های فراموشم مكن آبی رنگ كه در حاشیه آن پخش شده اند و یك گیاه پنجه كلاغی كه كنتراست عمودی ظریفی می دهد، در مجموع بسیار گیرا خواهند بود.

تقویت گیاه:پس از سه یا چهار آبیاری با کود مایع کامل آن را تقویت می نمایند.

برای مبارزه با شپشک و حلزون بایستی به وسیله ی ملانیون مبارزه شود.

مراقبت ویژه:ساقه های قهوه ای را قطع كنید. در زمستان ها ریشه ها را در خاك نگهدارید یا گیاه را به درون ساختمان ببرید.

تغییر گلدان: تراکم ریشه موجب شادابی گیاه می شود، پس از پر شدن سه چهارم حجم گلدان آن را با تقسیم ریشه ، تکثیر می نمایند. باید دقت نمود ریشه ها زخمی نشود.

خاک مناسب، خاک کمی سنگین است ( رس زیاد باشد تا حالت باتلاقی ایجاد شود ).

ازدیاد:نخل مرداب را می توان به راحتی از اواسط بهار تا اوایل تابستان با روش تقسیم بوته، تكثیر كرد. البته راحتی این کار، بستگی به تجربه و توان شخص تكثیر كننده دارد.

از آنجایی كه این گیاه طبیعتاً به وسیله قرار گرفتن در آب رشد كرده و ریشه می دهد، خاك آن باید كاملاً مرطوب باشد، ولی اگر به اندازه كافی خیس نبود، ابتدا آن را كاملاً آبیاری كنید، سپس از گلدان بیرون آورید. با استفاده از یك چاقوی تیز، انبوه ریشه ها را به دسته هایی با حداقل 4 یا 5 ساقه تقسیم كنید، مراقب باشید به ریشه ها صدمه نزنید و سعی كنید با دست عمل تقسیم را انجام دهید. سپس هر قسمت را در گلدانی با قطر دهانه 11 - 9 سانتیمتر حاوی كمپوست گلدانی با پایه پیت قرار دهید و كاملاً آبیاری كنید.

گرچه روش تقسیم برای تمام انواع نخل مرداب ها به كار برده می شود ولی این گیاه می تواند به روش های غیر معمول دیگری نیز تكثیر شوند. در گیاه نخل مرداب رأس گل را همراه با برگه هایی كه زیر گل وجود دارند به وسیله قیچی باغبانی به اندازه یك سوم یا یك دوم كوتاه كنید، گیاه را از زیر قسمت برگ قطع کنید و به صورت وارونه ( برگ داخل آب باشد )، در آب یا در ماسه نرم شسته یا كمپوست مخصوص بذر و قلمه مرطوب قرار دهید(ساقه به طرف بالا و قسمت برگدار درون آب یا خاك قرار گیرد). زمانی كه ریشه داد، گیاه را به گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر و كمپوست گلدانی منتقل كنید. در طول عمل تكثیر، سعی كنید دمای محیط گیاه را 22-20 درجه سانتیگراد نگاه دارید و مراقب باشید كه گیاه در شرایط نور مناسب و كافی، دور از تابش مستقیم خورشید قرار گیرد. بعد از ریشه دادن به گلدان های استکانی منتقل کنید

 

آگلونما

(AGLAONEMA TREUBII)

گیاه بسیار زیبایی است با برگ های ابلق، از خانواده آراسه. ساقه ها کوتاه و برگ های بیرون آمده از غلاف ، نیزه ای شکل و خم شده به طرف پایین با طول 12 تا 15 سانتیمتر (که گاه تا 20 سانتیمتر نیز می رسند)؛ مقاومت خوبی در برابر سایه و خشکی دارد .

آگلونما در حدود چهل گونه گیاه علفى در هند و مالزى دارد كه برخى از آنها به خاطر داشتن برگ هاى ابلق به عنوان گیاه زینتى در گلخانه ها نگهدارى مى شوند.

رایج ترین آنها دو نوع A.PICTA و A.TREUBII است. «آگلونما پیكتا» از مالزى آورده شده و داراى برگ هایى به رنگ سبز تیره با لكه هاى سفید به موازات رگبرگ هاى فرعى است. اما «آگلونما تروبى» كه از جزایر سلب آورده شده گیاه زیباترى با برگ هاى كشیده و مقاوم به رنگ سبز روشن با لكه هاى خاكسترى مایل به نقره اى است و در باغچه هاى آپارتمانى جلوه خاصى دارد.

در صورتی که مدت درازی از آن مراقبت شود تنها یک میوه خواهد داد.

 

نیازها

نور

به نور کافی احتیاج دارد، از آفتاب مستقیم بیزار است و تقریباً در همه جای آپارتمان که مقداری نور طبیعی داشته باشد می ماند

دما

در زمستان باید در داخل خانه نگهداری شود؛ حداقل دماى قابل تحمل این گیاه تا 15 - 10 درجه سانتیگراد است . در زمستان که رشد گیاه کندتر می شود باید آب آن را تقلیل داد و از نگهداری گیاه در نزدیکی شوفاژ یا بخاری خودداری نمود.

 

آبیاری

اجازه دهید در بین دو آبیاری  سطح خاک گلدان خشک شود زیرا آب زیادی باعث پوسیدگی گیاه می شود

(آگلونما تروبی احتیاج چندانى به نور و روشنایى ندارد. در بهار و تابستان هر دو هفته یك بار نیاز به كود محلول دارد. سطح خاك نیز باید همیشه نسبتاً مرطوب نگه داشته شود.)

رطوبت هوا

برگ هاى آگلونما نسبت به خشكى هوا حساس هستند و بهتر است در آپارتمان هاى گرم و خشك هر روز سطح برگ ها با آب اسپرى (ریز) شود

 

خاک

مخلوط خاک گلدانی (خاکبرگ، ماسه ، پیت، خاک باغچه) با قابلیت نفوذ خوب (به طور کلی خاك غنى از خاكبرگ و اسیدى را مى پسندد).

تکثیر

تكثیر این گیاه عمدتاً در فصل تابستان صورت مى گیرد. مانند دیفن باخیا  تکثیر می شود یعنی هم می توان ساقه بدون برگ را به صورت افقی در ماسه کاشت یا قلمه برگدار را کاشت یا از جوانه هایی که از خاک خارج می شوند استفاده کرد. باید دقت کرد که نباید هوا به ریشه برسد، بنابراین خاک اطراف ریشه را کاملاً فشرده می نمایند.

تغییر گلدان

هر سه سال یک مرتبه در فصل بهار گلدان را عوض می کنند و این در موقعی است که ریشه، دو سوم فضای گلدان را اشغال کرده باشد.

نکته

اگر برگ ها خیلی آویزان هستند برگ ها را دسته کنید و چند روز درون روزنامه بپیچید تا برگ ها شکل ایستاده به خود بگیرند

 

مشکلات نگهداری گیاه

- برگ ها پژمرده و نوک آنها قهوه ای می شود. علت آن کمی رطوبت هوای اطراف گلدان است.

- برگ ها مجعد و پیچیده می شود و لبه برگ ها قهوه ای می گردد. علت آن سردی بیش از اندازه هوا و کمی رطوبت هوای اطراف گلدان است.

- برگ ها روبه زردی می گذارد و لکه های سفیدی در سطح آن ظاهر می گردد. علت آن هجوم کنه های بسیار ریزی است که در محل دمبرگ و زیر آن وجود دارد. برای جلوگیری از آن باید با مالاتیون دو در هزار یک مرتبه در هفته از اول بهار سمپاشی نمود. همچنین غبار پاشی سطح و زیر برگ ها با آب ولرم باید به طور مرتب انجام گیرد.

کلروفیتوم برگ گندمی

کلروفیتوم از خانواده لیلیاسه (سوسنی ها) دارای چهل گونه مختلف و سریع الرشد با برگ های گندمی شکل خمیده و شاخه های سیمی مانند که در فصل تابستان گل های سفید ریزی تولید می کند و در هر آپارتمانی تعدادی از انواع آن را نگهداری می کنند و به خصوص برای تزئین سالن و هال از سبدهای آویزان آن استفاده می گردد

این گیاه در هر شرایطی به خوبی رشد می کند. واریته های مختلف آن با خطوط طلایی زرد، کرم به موازات رگبرگ ها سطح برگ را تزئین می کنند

 

نگهداری

درجه حرارت

در زمستان نبایستی در کمتر از 8 درجه نگهداری شود

 

نور

در هر نقطه از آپارتمان به جز در تابش نور مستقیم خورشید به خوبی رشد می کند و کمبود نور موجب کمرنگی برگ ها و طویل شدن ساقه ها می گردد

 

آبیاری

در بهار و تابستان هر روزه و در زمستان یک مرتبه در هفته آبیاری می کنند

 

تغییر گلدان

چنانچه ریشه تمام حجم گلدان را پر کرده باشد، در فصل بهار آن را تعویض نمایید

 

تکثیر

شاخه های آویزان که پنجه کوچکی از انتهای آن وجود دارد، اغلب در خاک گلدان مجاور فرو رفته و ریشه تولید می کند. آنها را از پایه اصلی جدا کنید و با ریشه در گلدان استکانی بکارید. همچنین می توان یک بوته را به چند قسمت تقسیم کرد و در گلدان های متعدد کاشت

 

اشکالاتی که ممکن است در رشد گیاه به وجود آید

- نوک برگ ها قهوه ای می گردد. علت آن کمبود غذایی گلدان است، در موقع آبیاری حداقل یک ماه یک مرتبه با کود کامل و محلول آن را تقویت نمایید

- کوران هوای گرم، موجب می گردد نوک برگ ها قهوه ای رنگ می گردد. بهتر است برگ های آسیب دیده را قطع نمایید

- در فصل زمستان خطوط طولی روی برگ ها قهوه ای رنگ می گردد، علت آن، آبیاری بیش از حد است

- برگ ها مجعد شده و لکه های قهوه ای روی سطح برگ ظاهر می شود. علت آن خشک شدن خاک گلدان در فصل بهار و تابستان است، باید آبیاری را منظم نمود

 

مراقبت از  گیاهان آپارتمانی - آماریلیس

نام علمی: هیپستروم HIPPEAS- TRUM

خانواده: آماریلیداسهAMARYL- LIDACAE

نام لاتین: آماریلیسAMARYLLIS

سرزمین مادری: آمریكای جنوبی

تعداد گونه ها: 75 گونه

رنگ گل ها: رنگ گل ها بستگی به واریته دارد. سفید، قرمز، ارغوانی و یا صورتی.

تكثیر:گیاهی است دارای پیاز، برای تكثیر آن به دو روش می توانیم عمل كنیم

الف: كاشت بذر:بذرها را در بهار، زمانی كه درجه حرارت هوا معادل 16 تا 18 درجه سانتی گراد باشد به خاك بسپارید

ب: كاشت پیاز: معمول ترین روش ازدیاد آماریلیس استفاده از پیاز آن است

در این روش وقتی آماریلیس را تكثیر كنید رنگ گل ها ثابت می ماند (رنگ گل های ازدیاد یافته مطابق رنگ آماریلیسی خواهد بود كه پیازش را تكثیر كرده اید

برای این منظور باید پیازچه ها را از هم باز كنید و آنها را زمانی كه گیاه در حال استراحت است به خاك بنشانید

خاك مناسب:گیاهان پیازدار به خاك های سبك احتیاج دارند. برای آماریلیس مناسب ترین بستر مخلوطی است  از رس، ماسه، كود حیوانی پوسیده و خاكبرگ. این مواد را به نسبت مساوی با هم مخلوط كنید

نور و گرما: گیاهی است تا حدودی گرما دوست و روشنایی پسند. نور مستقیم آفتاب باعث شكوفایی گلهایش می گردد

آب:وقتی خاك خشك شد به آن آب بدهید

كوددهی: فقط زمانی به آن كود دهید كه عمر گل هایش تمام شده باشد

بعد از پایان دوره گل دهی هر پانزده روز یكبار به آن كود بدهید. از پاییز كه گیاه  استراحت زمستانه را آغاز می كند كوددهی را قطع كنید.

مراقبت های لازم:وقتی عمر گل ها تمام شد، آنها را از ابتدای ساقه گل دهنده قطع كنید. سپس به طور مرتب به آماریلیس آب و كود بدهید در این مدت باید گلدان در محل روشن قرار داشته باشد

این كارها را به این دلیل باید انجام دهید كه پیازها و برگ هایش تقویت  شوند. اواخر تابستان یا اوایل پاییز برگهایش زرد می شوند. جای نگرانی نیست زیرا دیگر موقع استراحت گیاه است، اما پیازهایش سرحال و سالمند

از این به بعد دیگر به آن آب و كود ندهید. گلدان را به محلی تاریك، خنك و خشك منتقل نمایید و برای مدت چند ماه آن را به حال خود بگذارید (تا اواخر دی ماه). دوباره در اواخر زمستان یا اوایل بهار باید كاری كنیم كه گیاه از خواب زمستانه بیدار شود

مناسب ترین درجه حرارت برای بیدار شدن آماریلیس از خواب زمستانه، حرارتی معادل 16 تا 18 درجه سانتیگراد است.

در شرایط معمولی (در فضای باز) در اوایل بهار كه درجه حرارت به 16 تا 18 درجه سانتی گراد می رسد به آرامی آبیاری را شروع كنید (همه روزه به آن آب دهید). اما قبل از آبیاری، خاك های سطحی گلدان را عوض كنید.

هر قدر به زمان گل دهی نزدیك می شوید فواصل آبیاری را بیشتر كنید (دو روز در میان و در موقع گل دهی سه روز در میان

گل دهی زودرس:با یك ابتكار و كمی صرف وقت می توانید آماریلیس را در فصل زمستان به گل دهی وادار كنید

به این ترتیب كه:پیاز آماریلیس را برای مدت یك شبانه روز در آب ولرم قرار دهید. سپس پیاز را داخل گلدانی كه در آن ماسه ریخته اید بكارید (نیمی از پیاز خارج از ماسه باشد). ماسه را با مقدار كمی آب مرطوب نمایید و روی آن را با پاكت بپوشانید و در محل گرم (نزدیك بخاری یا شوفاژ) نگهداری كنید.

همه روزه پاكت را بردارید و به گلدان كمی آب دهید. در این صورت شاخه گل دهنده بهتر رشد می كند. پاكت را از روی گلدان بردارید و گلدان را به محل پر نور منتقل كنید.

 

آفات و بیماری ها

یكی از آفات مهم آماریلیس، كنه پیاز است. این حشره سفید رنگ، هشت پا دارد. كنه پیاز به پیاز گل خسارت می زند و موجب كم شدن رشد و زردی برگ ها می شود. ضمناً گل دهی گیاه متوقف می شود. برای حفاظت گیاهان از كنه ها، سمومی بنام كنه كش وجود دارند كه می تواند مورد استفاده قرار گیرد. نگهداری پیاز گل در محل خنك و خشك موجب پیشگیری از انتشار این آفت می شود.

حشرات ریز دیگری به برگ ها حمله می كنند. در صورت مشاهده آفات ِ برگ خوار گلدان را از اتاق خارج كنید و روی برگ ها حشره كش بزنید

گاهی آماریلیس در شرایط نامطلوب دچار بیماری می شود، مهمترین این بیماری ها، بیماری لكه برگی است

این بیماری كه عامل قارچی دارد موجب ایجاد لكه های قهوه ای رو برگ می گردد. با استفاده از سموم قارچ كش عوامل بیماری زا را از بین ببرید

 

کالانکوئه – مراقبت از گیاهان آپارتمانی

KALANCHOE

 

 

از خانواده: کراسولاسه

GRASSULACEAE

سرزمین مادری: ماداگاسکار در خانواده کراسولاسه گیاهانی با برگ های گوشتی وجود دارد که زیبایی آنها به برگ های آبدار و ضخیم شان است اما زمانی زیباتر می شوند که سرگل باشند

(کالانکوئه) مانند گیاهان هم خانواده خود گل های فراوانی می دهد. این گل ها که معمولاً صورتی یا قرمز کمرنگ هستند، از اواسط زمستان تا اواسط بهار می شکفند، در بعضی از کالانکوئه ها گل ها کوچکند در عوض این گونه ها به دلیل برگ های زیبایشان مورد توجه قرار دارند

 

روش مراقبت

این گیاه علاقه زیادی به نور دارد. در زمستان آن را داخل آپارتمان و نزدیک به پنجره های آفتابگیر قرار دهید و در سایر فصول روی تراس یا بالکن در محل سایه آفتاب نگهداری کنید.

نیاز کالانکوئه به آب متوسط است، هر بار مقدار کمی آب به آن بدهید اما نباید در فاصله بین دو آبیاری خاک خشک بماند

 

خاک

یک قسمت خاک باغچه، یک قسمت ماسه و یک قسمت کود حیوانی را با هم مخلوط کنید

 

گرما

این گیاه گرمادوست است. در زمستان درجه حرارت 16 تا 19 درجه سانتیگراد و در تابستان 30 درجه سانتیگراد مناسب است. البته در فصل گرم، گرمای بیش از این را نیز تحمل می کند

 

رطوبت نسبی

رطوبت نسبی معادل 50 تا 70 درصد برای کالانکوئه ایده آل است

 

تکثیر

زمان مناسب برای کاشت بذر اوایل بهار و موقعی است که درجه حرارت به 21 درجه سانتیگراد رسیده باشد. به روش قلمه زدن هم می توان آن را تکثیر کرد. به این ترتیب که قلمه هایی به طول 8 تا 12 سانتی متر از شاخه هایش جدا کنید و به ماسه منتقل کنید. مناسب ترین زمان برای تکثیر به روش قلمه، اواخر بهار تا اواسط تابستان است

 

بنفشه آفریقایی

 

نام علمی: سنت پولیا، آیونانتا

SAINTPAULIA- IONANTHA

 خانواده:

ژسِنریاسهGESNERIACEAE به آفریقای شرقی (تانزانیا) تعلق دارد. گفته شده  این گیاه اول بار در سال 1892 توسط یك نظامی آلمانی به نام «سنت پل» در تانزانیا شناسایی شد، به همین دلیل نام سنت پـُلیا برای آن  انتخاب گردید.

 

مشخصات ظاهری

اندازه گیاه در جنس های مختلف متفاوت است. رنگ گل هایش متنوع بوده و در طول سال گل می دهد.

 

مراقبت های لازم

نور

این گیاه بسیار دوستدار روشنایی است؛ در زمستان باید از نور كامل آفتاب بهره مند شود اما بهتر است در تابستان از تابش مستقیم آفتاب محافظت گردد. در صورتی كه بخواهیم بنفشه آفریقایی را در محیط سرپوشیده و كم نور پرورش دهیم می توانیم از لامپ های فلورسنت (مهتابی) استفاده كنیم، این لامپ ها باید در فاصله سی تا چهل سانتی متری گیاه نصب شوند. لازم نیست چراغ ها به طور مرتب روشن باشند، بلكه می توانید در ساعات مشخص چراغ ها را خاموش كنید. مزیت استفاده از نور مصنوعی نسبت به نور آفتاب اینست كه برگ ها دچار سوختگی نخواهند شد.

 

آبیاری

در مورد مقدار آب و فاصله زمانی بین دو آبیاری عواملی چون نور، گرما، خاك، جنس و حجم گلدان و سن گیاه دخالت دارد. ریشه بنفشه آفریقایی نسبت به آب زیاد حساس است و دچار پوسیدگی می گردد. بنابراین بهتر است در مورد مقدار و دفعات آبیاری توجه بیشتری داشته باشید و این كار را با دقت و احتیاط كامل انجام دهید.

بهترین زمان برای آبیاری بنفشه آفریقایی موقعی است كه خاك كاملاً خشك شده و گیاه احتیاج زیادی به آب داشته باشد؛ اگر هنوز خاك خیس است به گیاه آب ندهید. با لمس كردن خاك می توانید از خشكی آن مطمئن شوید. مقدار آب در هر مرتبه آبیاری باید به اندازه ای باشد كه آب از منفذ زیر گلدان خارج نشود.

از پاشیدن آب روی برگ های گیاه خودداری كنید.

یكی از روش هایی كه امروزه برای آبیاری بنفشه آفریقایی مرسوم شده، استفاده از زیر گلدانیِ گود است. در این روش زیر گلدانی را از آب پر كنید، بعد از پانزده دقیقه آب از راه منفذ كف گلدان جذب خاك می گردد. بعد آب اضافی زیر گلدانی را خالی كنید.

 

خاك

برای پرورش بنفشه آفریقایی از خاكبرگ آماده استفاده كنید.

 

كود

در فصول گرم هر پانزده روز یك بار به وسیله غذاهای كمكی، گیاه را تقویت كنید.

 

تكثیر

برای ازدیاد بنفشه آفریقایی می توانید از سه روش كاشت بذر، قلمه برگ و تقسیم بوته استفاده كنید.

 

قلمه برگ

این یكی از بهترین و آسان ترین روش های تكثیر بنفشه آفریقایی است. زمان مناسب برای این نوع تكثیر فصل تابستان است.

در این روش ابتدا بهترین برگ ها را انتخاب كنید و آنها را با قیچی یا چاقو از انتهای دُمبرگ بچینید.

برگ بریده شده را از ناحیه دُمبرگ در آب قرار دهید تا ریشه دار شود.

قلمه ها را در خاك هم می توانید ریشه دار كنید. بهتر است قلمه ها را از قسمت میانی ساقه بردارید. مناسب ترین درجه حرارت برای ریشه زایی قلمه ها 25 درجه سانتیگراد است.

قراردادن نایلون روی گلدانی كه قلمه ها در آن كاشته شده اند موجب افزایش رطوبت نسبی می شود و به سرعتِ ریشه زایی كمك می كند. شكل (4)

در شرایط مناسب، قلمه برگ بعد از پانزده روز تا یك ماه دارای ریشه می شود.

 

تقسیم بوته

این روش راه ساده ای برای ازدیاد بنفشه آفریقایی است. زمانی كه گیاه بنفشه آفریقایی رشد كافی كرد از كنار بوته، پاجوش های كوچكی رشد می كند كه می توانید از آنها برای ازدیاد گیاه استفاده كنید.

 

كاشت بذر

- با استفاده از نور مصنوعی و تنظیم درجه حرارت مناسب می توان در هر زمانی به كاشت بذر اقدام كرد.

برای كاشت بذر در شرایط مصنوعی، درجه حرارت را روی 25 – 20 درجه سانتیگراد تنظیم نمایید و روزانه به مدت دوازده ساعت چراغ ها را روشن كنید. همه روزه قدری آب روی خاك اسپری كنید.

 

عوارض و حساسیت ها

بنفشه آفریقایی نسبت به خیس بودن برگ ها حساسیت دارد و نباید آب روی برگ هایش پاشیده شود. در صورتی كه حجم گلدان بزرگ باشد یا خاك از مواد غذایی كافی برخوردار نگردد، گیاه گل نمی دهد یا این كه گل ها ریز و كوچك می مانند. در این صورت بعد از تعویض گلدان و اضافه نمودن مواد غذایی به خاك، گیاه را تقویت كنید. گل های پژمرده و كوچك را جدا كنید.

 

بیماری ها

مهمترین بیماری های بنفشه آفریقایی منشاء ویروسی یا قارچی دارند.

رطوبت زیاد موجب انتشار بیماری های قارچی می شود. نوعی قارچ به نام فتیوم التیموم PHTHIUM-ULTIMUM موجب پوسیدگی قسمت های بالایی گیاه می گردد. اسیدی بودن خاك، نداشتن زهكشی مناسب و خیس شدن برگ ها این بیماری را شدت می دهد.

اگر گیاه در محیط بسته و بدون تهویه قرار بگیرد یا رطوبت نسبی هوا زیاد باشد، و همچنین قرار گرفتن در سرمای زیاد و گرمای بیش از اندازه روز و تاریكی های طولانی موجب شیوع قارچ های سفید رنگ می گردد. علامت این بیماری، خاكستری و گرد آلود شدن سطح برگهاست. اسپری نمودن سموم قارچ كش روی برگ های آلوده و نگهداری صحیح گیاه، موجب بهبودی و سلامتی بنفشه آفریقایی می گردد 

مراقبت از گیاهان آپارتمانی – بگونیا

بگونیاسه BEGONIACEAE

خانواده بگونیاسه با برگ‌های زیبا و رنگین توجه همه را جلب می‌كند. این خانواده از لحاظ ارقام و اعداد گستردگی فراوانی دارد. گرچه گفته می شود که این گیاه اولین بار در آمریکای جنوبی کشف شد، ولی ظاهراً گیاه نام خود را مدیون یک گیاه شناس فرانسوی به نام شارل پلومیهCHARLES PLUMIER است که برای مشاهده و مطالعه این گیاه که به فراوانی در هائیتی(جزایر کارائیب) می روید از اقیانوس اطلس عبور کرد. این گیاه نیز به نامMICHEL BEGON حاکم وقت آن جزیره، بگونیا نامیده شد.

منشأ بگونیا جنگل‌های گرم و مرطوب است. تنوع تعداد گونه‌ های بگونیا شناسایی آن را مشکل کرده است. خصوصیات خانواده بگونیاسه مربوط به عدم وجود تقارن برگی است، برگ‌های گیاهان خانواده بگونیا تقارن مشخصی ندارند.

بر اساس نوع ریشه، بگونیاها را به سه دسته تقسیم کرده‌اند :

ریشه افشان؛

 ساقه‌های قطور و ریزوم مانند؛

پیازی

بگونیاها با ریشه‌های افشان

- ساقه كاملاً مشخص، نسبتاً قطور و بلند؛

- برگ‌ها به تناوب روی ساقه قرار دارند؛

- ریشه‌های افشان و نسبتاً سطحی دارند؛

- بی تفاوت به طول روز.

از آنجا كه این گیاهان به طول روز بی‌تفاوت اند در تمام فصول سال گلدار هستند.

بهترین و شاخص‌ترین بگونیاسه مربوط به زیر خانواده ریشه افشان، بگونیای سمپر فلورانس یا بگونیای همیشه گلدار است. برگ‌های سبز براق، گل‌های قرمز بسیار شفاف و ساقه کشیده دارد. این گیاهان در همه شرایط عمومی منازل و گلخانه‌ها، قابل کشت و کار و نگهداری هستند. ساقه‌های آن در داخل آب به راحتی ریشه می‌دهند و در داخل ماسه نیز خیلی سریع و کمتر از 7 روز ریشه می‌دهند. این بگونیاها انواع مختلفی دارند.

برای پرورش بگونیای همیشه گلدار، یک خاک مناسب با بافت متوسط، و محلی دور از تابش مستقیم آفتاب مناسب است.

بگونیاها با ساقه‌های قطور و ریزوم مانند

- ساقه مشخصی ندارند؛

- ساقه به شكل ریزوم تغییر شكل داده؛

- برگ‌ها رنگ‌ و شكل‌ متفاوتی دارند.

یكی از بگونیاهای برگ ریزوم‌ دار، بگونیای پشت برگ قرمز است كه سطح رویی برگ‌های آن حالت مخملی دارد. در بگونیاهای ریزوم‌دار، ساقه به شکل ریشه تغییر شکل داده است و برگ‌ها بر روی ریزوم‌ها به شکل‌های مختلف خود نمایی می‌کنند. بیش از 800 گونه بگونیا متعلق به این گروه می‌باشد که از نظر ریزوم و نقش و نگار برگ با هم متفاوتند.

بگونیای پشت برگ قرمز را نمی‌توان در منزل نگهداری کرد زیرا به خاک بسیار سبک و محیطی با رطوبت نسبی 70 تا 75 درصد نیاز دارد.

بگونیاهای ریزوم دار تحت نام عمومی بگونیا ركس شناخته می‌شوند (اولین بار ركس متوجه دو رگه بودن آنها شد). بگونیاهای دو رگه برگ‌های رنگین یا فلس‌های كركدار روی برگ‌ دارند. برخلاف دسته اول، به وسیله تقسیم ریزوم و قلمه ‌های برگی تكثیر می ‌شوند. علاوه بر این با برگ كامل هم تكثیر می‌ شوند.انواع بگونیاهای رکس عبارت اند از: بگونیای رکس نقره‌ای و بگونیای رکس قهوه‌ای.

بگونیاهای پیازی

این بگونیاها ساقه خودرویی به شكل پیاز دارند. پیازها از نوع پیازهای حساس به سرما بوده و در زمستان در انبار نگهداری می‌ شوند. دارای برگ‌های درشت و گل‌های رنگین هستند. این گیاهان كاربرد فضای سبزی و چشم اندازی دارند. در كشور ما بگونیای پیازی كم است، زیرا گیاه احتیاج به خاكی با PH اسیدی و تابستان‌ های مرطوب دارد ولی در كشور ما تابستان‌ها گرم و خشك است بنابراین در فضای سبز كشت و كار مناسبی ندارد.

بهترین شرایط برای نگهداری این گیاه، وجود یک خاک مرطوب کاملاً اسیدی و به دور از نور مستقیم آفتاب است. به دلیل سهولت در تولید گیاهان دو رگه، بگونیاها ارقام فراوانی دارند.

نکته:

وضعیت قرار گیری گل‌ها در بگونیاها طوری است که گل‌های نر و ماده بر روی یک بوته قرار دارند و از نظر همزمانی رسیدن دایره گرده و کلاله هیچ مشکلی نیست در نتیجه تولید بذر به وفور صورت می ‌گیرد. بگونیاهای همیشه گلدار به وسیله بذر به راحتی قابل تکثیر هستند.

 

مراقبت از گیاهان آپارتمانی - پپرومیا

PEPEROMIA

 

پپرومیا از گیاهان همیشه سبز و از خانواده ی پیپراسه (فلفلی ها) PIPERACEAE می باشد. دارای گونه های مختلف و اغلب دارای برگ گوشتی و نیمه گوشتی و جثه ای کوچک هستند. بیش از چهارصد گونه از این خانواده شناخته شده، منشأ این گیاهان، آمریکای جنوبی (برزیل) و آفریقای جنوبی و آفریقای مرکزی و به طور کلی مناطق گرمسیری است؛ حتی دیده شده که در مناطق گرمسیر روی تنه درختان می روید.

این گیاه اگرچه رشد سریعی ندارد، ولی در هر شرایطی در آپارتمان پرورش می یابد. معمولاً آنها را در تراریوم و باغ شیشه ای یا مجموعه ی گل های یک سبد پرورش می دهند.

اگرچه تعداد انواع این خانواده بسیار زیاد است، ولی فقط تعداد محدودی مورد توجه قرار گرفته و در آپارتمان ها پرورش داده می شوند و خاک آنها بایستی خاک پیت (خاک جنگل) باشد تا به خوبی رشد کند.

با توجه به شکل ظاهری و نحوه ی رشد، آنها را به سه گروه تقسیم نموده اند:

گروه اول: بوته ای که دارای دمبرگ های قرمز هستند و بعضی نیز برگ های گوشتی و قلبی شکل دارند .

گروه دوم: دارای ساقه های بلند و قرمز رنگ هستند و بعضی ساقه های گوشتی و برگ های گوشتی دارند و لبه ی برگ ها ارغوانی است و گاه سطح برگ با موهای بسیار ظریفی پوشیده شده است .

گروه سوم: گروه بالا رونده که به داربست یا قیم بسته می شوند و بالا می روند، یا این که از اطراف گلدان آویزان می شوند و دارای ساقه های قرمز و برگ های ظریف نقره ای و بعضی دارای برگ های سبز آبدار هستند و بخصوص برای گلدان های آویز بسیار مناسبند.

نگهداری

گیاه پپرونیا یك ساقه گل دهنده با شاتون های سبز رنگ تولید می كند كه ارزش زینتی ندارد. زمانی كه این گیاه به گل می رود كیفیت برگ ها و زیبایی گل های آن كمتر می شود. با حذف ساقه های گل دهنده می‌توان گیاه را به طور مرتب به حالت رویشی و نونهالی مشاهده كرد.

حرارت : این گیاه به سرمای زیاد مقاومت ندارد و حداکثر می تواند در زمستان 15 درجه سانتیگراد را تحمل نماید و در فصل رشد دمای 24 – 30 درجه برای آن بسیار مناسب است.

نور: مناطق پرنور یا نیمه سایه اطاق که دور از تابش مستقیم خورشید باشد، مناسب است. این گیاه در زیر اشعه ی چراغ فلورسنت پژمرده می شود.

آبیاری : این گیاه نیاز چندانی به آب ندارد. همیشه مقدار زیادی آب در برگ های آن وجود دارد و سطح خاک گلدان بین دو آبیاری باید کاملاً خشک شود، ولی نباید آبیاری آنقدر به تعویق بیفتد که برگ ها پژمرده شوند. در زمستان به آب ولرم نیاز دارد و مقدار آبیاری باید خیلی کمتر باشد.

ریشه آن سطحی است و گسترش چندانی ندارد و در هوای آلوده، زرد و خشک می شود. در صورت آب دادن زیاد اطراف یقه ساقه، موجب پوسیدگی آن می گردد.

رطوبت هوا : میزان رطوبت لازم حدود 50 درصد است. چنانچه رطوبت و حرارت و سرما از حد خود تجاوز نماید، لکه هایی بر روی سطح برگ ظاهر می گردد و برگ را بی حس می کند و برگ می افتد.

* هر دو ماه یک مرتبه سطح خاک گلدان را خراش دهید تا هوا به داخل آن نفوذ کند و در فصل بهار گلدان را در فضای آزاد در محلی سایه قرار دهید تا حالت طبیعی خود را به دست آورد.

خاک : هر اندازه قابلیت نفوذ خاک بیشتر باشد، ریشه و ساقه از پوسیدگی محفوظ خواهد بود. برای تهیه خاک، یک قسمت پیت، یک قسمت ماسه و یک قسمت خاک باغچه استفاده کنید و کف گلدان مقداری ماسه و سنگریزه بریزید.

تکثیر : پپرونیای ابلق یا سفید با قلمه های بذر و ساقه تكثیر می¬ شود؛ پپرونیای سبز با قلمه¬ های برگ و ساقه تكثیر می شود. پپرونیای معمولی که گیاهی است با برگ های چروكیده، كاملاً متفاوت با گیاهان دیگر این خانواده است و آن را به كمك برگ های كاملش تكثیر می كنند.

دستور کلی برای تکثیر: در بهار و تابستان از قلمه ی یک ساله گیاه استفاده نمایید. قلمه را به میزان 4- 5 سانتیمتر در ماسه ی شسته فرو کنید و در محلی که دمای آن 18 درجه باشد، در تاریکی قرار دهید. در مورد انواع گوشتی آن، برگ را روی سطح ماسه بخوابانید و روی آن ماسه شسته بریزید؛ پس از مدتی از انتهای رگبرگ ها ریشه ظاهر می گردد.

زمان مناسب برای تغییر گلدان، فصل بهار است و خاک مناسب برای آن مخلوطی از خاک چوب و تورب و ماسه است. گلدان را باید در محل کاملاً روشن و دور از اشعه ی مستقیم آفتاب قرار داد. در این صورت سنبله گل سفید یا کرم رنگی تولید می کند.

 

فیلودندرون اکسی کاروم یا فیلودندرون اسکاندنس

(HEARTLEAF PHILODENDRON (PHILODENDRON SCANDENS

 

این گیاه بومی آمریکای جنوبی، احتمالاً رایج ترین و شناخته شده ترین گیاه آپارتمانی است. نام های دیگر آن WEATHEART VINE و PARLORIVY است. برگ های آن به طول 8– 12سانتیمتر، قلبی شکل و به رنگ سبز براق تیره است. ریشه هوائی و بالا رونده دارد و در هر شرایطی رشد می کند چون با تغییرات درجه حرارت و نور حساسیت زیاد نشان نمی دهد. به همین دلیل برای نگهداری در آپارتمان مناسب است و نگهداری آن برای مبتدیان باغبانی نیز آسان است.

برای ایجاد محیط مناسب باید قیـّمی را که ارتفاع آن از گیاه بلندتر باشد، در پای بوته فرو کرد و دور آن را با خزه پوشاند و بوته را به قیم بست تا به تدریج ریشه نابجا به داخل خزه فرو کند و خود را بالا بکشد؛ همچنین می توان اجازه داد گیاه به خودی خود رشد کند و از گلدان به پایین سرازیر شود.

نگهداری

درجه حرارت – به طور کلی در حرارت کمتر از 10 – 15درجه در زمستان از بین می روند.

نور– تمام انواع فیلودندرون ها باید از تابش مستقیم آفتاب محفوظ بمانند، محل نیم سایه مناسب است (جای این گلدان در لبه پنجره یا لبه میز مناسب است).

آبیاری – در تمام دوره ی رشد، آبیاری  مرتب لازم است و آب مازاد زیر گلدان را باید خالی نمود. در زمستان هفته ای یک یا دو بار آبیاری کافیست. بهتر است اجازه دهید بین دو آبیاری سطح خاک گلدان خشک شود.

رطوبت هوا – سطح برگ ها را بایستی به طور مرتب حتی دو مرتبه در روز در تابستان اسپری نمود و در زمستان چنانچه در اطاق گرم نگهداری شود، یک مرتبه در روز اسپری می نمایند.

برگ های فیلودندرون باید هر روز با غبار پاش مرطوب شود و با آب ولرم به وسیله ی اسفنج آن را تمیز نمود.

مقدار کود آن باید متناسب باشد. در غیر این صورت رشد آن نامطلوب و برگ ها خشن و درشت و زننده خواهد شد.

تغییر گلدان – هر دو تا سه سال یک مرتبه تغییر گلدان می دهند.

تکثیر – قلمه های آن در آب ریشه می دهد و آنهایی که ریشه ی هوایی می دهد، آن را همراه با جوانه ی اصلی در گلدان می کارند همچنین از طریق کاشت بذر، آن را در اردیبهشت ماه تکثیر می کنند.

آفات – کنه قرمز آفت مهم آنست. با محلول دو در هزار مالاتیون هر 15 روز یک مرتبه در بهار و تابستان سمپاشی می کنند. اسپری با آب ساده نیز بسیار مؤثر است.

مراقبت از گیاهان آپارتمانی - بنجامین

بنجامین ( BENJAMINA )

 

گیاهی بسیار زیباست از خانواده انجیر ( موراسه ) که برگ های کوچک با رنگ سفید و سبز به صورت ابلق در آن دیده می شود. معمولاً بنجامین را به دلیل حساسیت بالا و مقاومت کم در برابر عوامل محیطی روی فیکوس بنجامین (عکس زیر) پیوند می زنند تا مقاومتر شود که در صورت مشاهده برگ های سبز یکنواخت بهتر است قطع شوند تا گیاه ابلق بهتر رشد کند.

نیازها

نور : به نور بیشتری نسبت به سایر گیاهان آپارتمانی نیازمند است اما تابش مستقیم آفتاب را تحمل نمی کند (معمولاً بهترین نور حالتی است که گلدان در زیر سایه بان جنوبی طوری قرار گیرد که آفتاب به گلدان گیاه برسد اما به برگ های گیاه آفتاب نتابد و برگ ها در سایه ( نور کامل ) باشند.

نکته : چون بنجامین نسبت به تغییر عوامل محیطی بسیار حساس است و با کمترین تغییری برگ های آن ریزش می کند از چرخاندن و جا به جایی گلدان بپرهیزید.

هنگامی که گیاه تازه خریداری شده را به خانه می آورید برخی از برگ های آن زرد یا قهوه ای می شوند؛ انتظار نداشته باشید برگ های زرد یا قهوه ای یا ریخته ، مجدداً رشد کنند؛ در عوض بهتر است مراقبت کنید که محیط گیاه کاملاً مناسب باشد. برگ هایی که از این پس می رویند می توانند رشد و نمو خوبی داشته باشند.

دما : حداقل درجه حرارت در زمستان 15 و در تابستان حداکثر 24 درجه. در زمستان حتماً باید در اتاق نگهداری شود (نسبت به سرما حساس است) .

آبیاری : در بین دو آبیاری اجازه دهید تا سطح خاک خشک شود ( باید به اندازه یک انگشت در زیر خاک را بازدید نمود، اگر خشک بود باید آبیاری بعدی صورت گیرد ). معمولاً در خانه ها به دلیل عدم رعایت این مسئله و آبیاری بیش از اندازه گیاه از بین می رود. بهتر است از آبی که چند ساعت در محیط بوده و هم دمای محیط است برای آبیاری استفاده شود، هرگز با آب سرد آبیاری نکنید

خاک : بهترین خاک کمپوست ( خاکبرگ ) یا کود حیوانی یا خاک لوم است [مخلوطی از شن ، رس و مواد آلی ( برگ پوسیده ) ]

تکثیر: تکثیر این گیاه در آپارتمان مشکل است؛ برای تکثیر از قلمه هایی که حداقل یک برگ همراه دارد استفاده شود.

نکته مهم : برای اشخاصی که در نگهداری گیاهان آپارتمانی تازه کار هستند نگهداری بنجامین توصیه نمی شود زیرا گیاه خیلی حساسی است. فیکوس بنجامینا (انجیر گریان) که بومی هندوستان است، چنانچه در شرایط مساعد محیطی قرار بگیرد گیاهی است که به سرعت محیط را از آن خود می کند و به سایر گیاهان اجازه رشد نمی دهد. در واقع بزرگترین درختی که در جهان وجود دارد نوعی فیکوس است که در هند واقع شده و مساحتی حدود 2 میلیون متر مربع را در بر گرفته است! (عکس تزیینی است)